توی یکی از پستهای وبلاگ محسن [+]، جملاتی از آیت الله طاهری خوندم که به نظرم واقعاً تأمل برانگیز بود:
“…برگزاری انتخاباتی که مانع ورود سلایق مختلف به نظام شود، مشروعیت به آن نخواهد داد … در حال حاضر شاهدیم افرادی می خواهند پا به عرصه حکومت بگذارند که در طول عمر خود حتی یک جلسه هم با امام (ره) نبودند و در واقع هیچگونه سنخیتی با تفکرات ایشان ندارند …”
با محسن صحبت می کردیم در همین زمینه. یاد یه اتفاقی افتادم و همونجا هم گفتم. گفتم اینجا هم بنویسم بد نیست.
فکر کنم اواسط پارسال بود. بخاطر تصمیمات تندروانه و بعضاً نابخردانه ای که دولت نهم اتخاذ می کرد، رهبری قدرت بسیار بالایی رو مبنی بر نظارتی تقریباً فراقانونی بر تصمیمات دولت به مجمع تشخیص مصلحت و عملاً هاشمی رفسنجانی تفویض کرد. کاری به عملی شدن یا نشدن اون نظارت ندارم. اون موقع اصلاح طلبان صداشون در نیومد و خیلی هاشون از این مسئله استقبال هم کردند یا حداقل، سکوتشون علامت رضا بود. یادمه فقط توی روزآنلاین یه مقاله ای از “هنگامه شهیدی” خوندم مبنی بر اینکه باید به همین تفویض قدرت زیاد هم اعتراض کرد، با اینکه این بار به نفع خیلی از اصلاح طلبان هست این تفویض. اما باز هم هیچکس صداش در نیومد. این فقط نشون دهنده یه چیز هست که همه مون خیلی خوب میدونیم:
تقریباً اکثر به اصطلاح اصلاح طلبان، به قدرت که میرسند یا حتی اگه مثل آیت الله طاهری در قدرت هم نباشند، همه چیز رو برای خودشون و در اختیار خودشون میخواهند. یعنی همه ی تشنگان قدرت (و نه شیفتگان خدمت!)، تمامیت خواهند.
آهای اصلاح طلبا! پس تفاوت شما با کسانی که ادعای تفاوت با اونها رو دارید و الآن هم در قدرتند در چیه؟ از چی می ترسید؟ یعنی یه نفر مثل مصباح یزدی (اینطور که از حرفهای آقای طاهری بر میاد) که حتی یک جلسه هم با امام نداشته، حق نداره توی مجلس خبرگان باشه؟ هدفم حمایت از مصباح و امثالهم و تخریب آیت الله طاهری و امثالهم نیست. چون به نظر من، همه در بدبختی های مردم شریکند، حتی امثال طاهری که زمانی طولانی در اوج قدرت جمهوری اسلامی بودند و کارهای نسنجیده و تمامیت خواهانه شون و سرکوب و اختناقی که اول انقلاب توسط مجاهدین انقلاب راه انداختند یا اگر هم سردمدار اختناق نبودند، با سکوتشون رضایتشون رو از اون سرکوب اعلام کردند، باعث به قدرت رسیدن پدیده ای موسوم به جناح محاظه کار در این مملکت شدند، بیشتر در این بدبختی سهم دارند تا مصباح! هدف من فقط و فقط بحث بر سر مقابله با تمامیت خواهی و تمامیت خواهان هست. چه محافظه کار و چه اصلاح طلب …
تا بوده همین بوده..
اصلاح طلبی هم به این خاطره که عده ای به قدرت برسن..
ببین سیاست یعنی همین، به نظر من آیت الله طاهری خوب اومده! توی دعوا حتما نباید حرف منطقی باشه بلکه باید حرف یه جوری باشه که بزنه تو پوز طرف و در ضمن این هیچ ربطی به نظرم به شیفته بودن به قدرت یا خدمت نداره! در مورد اون رهبری و اینا هم مگه اینوریا دیوونن که یه موقعیتی که به نفعشونه رو خراب کنن هان؟ سیاست اینجا حکم میکنه که فعلا حرفی نزنی حتی اگر با کلیتش موافق نباشی! تو خودت اگر تو یه دعوا یه احمقی که چشم دیدنشو نداری بیاد ازت طرفداری کنه میزنی تو پوزش؟ به نظر من این حرکتا شاید از نظر اخلاقی (در حد دروغ و راست گفتن) درست نباشه ولی از نظر سیاسی کاملا درسته.