این روزها اتفاقات عجیب و غریبی در دانشگاه های کشورمان در حال رخ دادن است!
یک نمونه ی بارز آن، دریافت اجاره بهای خوابگاه از دانشجویان در ابتدای ترم تحصیلی است که در صورت پرداخت نکردن آن، به دانشجو خوابگاه تعلق نمی گیرد! این در حالی است که به گفته ی شهریار مشیری، نماینده ی مجلس و عضو کمسیون آموزش مجلس، دولت تمامی هزینه های یک دانشجو را به وزارت علوم پرداخت می کند! ناگفته نماند که دریافت اجاره بهای خوابگاه ها از دانشجویان، پیش از این در اقساط بلند مدت و پس از اتمام دوران تحصیل از دانشجویان دریافت میشد و وضعیت جدید، بدعتی جالب و تفکر برانگیز است! در حالی که درآمدهای نفتی کشور، این روزها به اوج خود رسیده است، شاهد هستیم که دولت، به راحتی از دانشجویان دانشگاه های دولتی، در ابتدای ترم درخواست اجاره بها میکند!
از سوی دیگر، وضعیت ثبت نام خوابگاه دانشجویان دختر کارشناسی ارشد دانشکده فنی دانشگاه تهران دیدنی و خواندنی است. جایی که دانشجویان، حق انتخاب هم اتاقی را برای خود ندارند! اگر نخواهند شب به خوابگاه بازگردند، مثل سابق باید شماره ی تلفن مکانی را که شب را در آن می گذرانند باید به مسئولین خوابگاه بدهند و در موردی جالب، اگر مسئولین محترم مشکوک شوند که دانشجو، در جایی که اعلام کرده حضور ندارد، حق دارند به آنجا رفته و مکان مورد نظر را مورد جستجو قرار دهند!
در حالیکه شهریار مشیری، از پرداخت تمامی هزینه های دانشجویان شبانه از سوی دولت به وزارت علوم سخن می گوید، شاهد هستیم که سال به سال، از ظرفیت دانشجویان روزانه ی دانشگاه ها کم شده و به ظرفیت دانشجویان شبانه اضافه می گردد. دانشجویانی که هزینه ی پرداختی شان به دانشگاه، خالص در جیب وزارت علوم می ماند!
اگر دوستان به جوّ و تیپ و چهره ی اغلب دانشجویان ورودی جدید دانشگاه ها خوب دقت کنند، به راحتی متوجه خواهند شد که چرا نتایج کنکور امسال، اینقدر دیر اعلام شد و سازمان سنجش و وزارت علوم مشغول گزینش چه کسانی بوده اند!
نمی دانم چرا این روزها با اینهمه فاجعه ی صرفاً صنفی در دانشگاه ها، هیچ کس فریاد اعتراضش بلند نمیشود! به خدا هنوز نتوانسته اند هیچ دانشجویی را به جرم اعتراض صرفاً صنفی در دانشگاه محکوم کنند! چرا ساکت نشسته اید؟
—————————————
بعدالتحریر: سمیه خانم توحیدلو و امیر عزیز، نظراتی داده اند بدین شرح:
سمیه: «والا برادر از این دولت همه چیز دیده شده. به عنوان مثال درگیری دانشجویان مازندران که منجر به دستگیری ۱۷ نفر شد کاملا صنفی بود. کلی حکم تعلیق که آدمهای سیاسی هم از آن بی خبرند به واسطه کار صنفی در حال توزیع است. مملکت هر کی به هر کی تر از این حرفهاست.»
در جواب خانم توحیدلو توی وبلاگشون گفتم که فکر میکنم یه سری مسائل سیاسی هم توی قضایای دانشگاه مازندران، با خواسته های صنفی قاطی شد و این، کار رو خراب کرد
امیر: «حمید خان مخلصیم ..اما من باب توضیح پاراگراف اخر باید خدمت ات بگم که من به خاطر همین اعتراض صنفی از دانشگاهی که زیر مجموعه همین وزرات علوم فخیمه بود اخراج شدم..گرچه توجیهی نیست برای انفعال دانشجویان.»
در جواب امیر، توی وبلاگش هم گفتم که من بر اساس تجربیات شخصی ام به این نتیجه رسیدم که با اعتراضات صرفاً صنفی برخورد نمیشه، اگر شما تجربه ی دیگه ای دارید که در اعتراضی صرفاً صنفی، با معترضین برخورد شده، من از موضعم عقب نشینی میکنم! اینکه روی کلمه ی صرفاً، خیلی تأکید میکنم، دلیلش اینه که دیده ام خیلی از اعتراضات، اسماً صنفی اند، اما به دلایل سیاسی تشکیل شده اند یا حداقل وسطش خواسته های سیاسی مطرح شده! و توی این مملکت، هر خواسته ای که کوچکترین ارتباطی با سیاست پیدا میکنه، به شدت سرکوب میشه!
حمید خان مخلصیم ..اما من باب توضیح پاراگراف اخر باید خدمت ات بگم که من به خاطر همین اعتراض صنفی از دانشگاهی که زیر مجموعه همین وزرات علوم فخیمه بود اخراج شدم..گرچه توجیهی نیست برای انفعال دانشجویان.
هر دم از این باغ بری میرسد
والا برادر از این دولت همه چیز دیده شده. به عنوان مثال درگیری دانشجویان مازندران که منجر به دستگیری ۱۷ نفر شد کاملا صنفی بود. کلی حکم تعلیق که آدمهای سیاسی هم از آن بی خبرند به واسطه کار صنفی در حال توزیع است. مملکت هر کی به هر کی تر از این حرفهاست.