خیلی دردناکه که برای خوندن مقاله ای که موضوعش برات جالب بوده و به درد کار بیرون از دانشگاهت میخورده و به نظر می رسیده به درد پروژه و ارائه ات هم بخوره، شب کم بخوابی و توی دانشگاه هم خواب آلود باشی و توی آزمایشگاه بشینی و خوندن مقاله رو تموم کنی و در نهایت ببینی که باتمام ظرافت و قشنگی کاری که توی مقاله ارائه شده، هیچ ایده ای برای پروژه ات بهت نمیده و دست از پا درازتر، بری سراغ مقاله ی بعدی!
آقای برادر اصلا نگران نباشین؛ یه ارائه ی عالی میدین؛ ما هم تشویقتون میکنیم…آخرم نمره ها خوب میشه…
حمید: خیلی ناراحت و نگران ارائه نیستم، همچنین ناراحت و نگران نمره! ناراحتم از اینکه توی این سر شلوغی، اینجوری وقتم تلف شده
حمید جان تازه اولشه! شاید به جرات بتونم بگم من حدود ۱۰۰ مقاله رو با همین حس خوندم و با همون حسی که گفتی تموم کردم 🙂
حمید: از این مقاله ها برای پروژه ی کارشناسی ارشد زیاد خوندم! اما این یکی مقاله که توصیف کردم، واسه ی پروژه ی یکی از درسها بود که قراره هفته ی دیگه در موردش سمینار داشته باشم! چون عجله دارم، خیلی دردناک تر شد