عِرق ملی

توی جام ملت های آسیای قبلی، خیلی ها رو می دیدم که دوست داشتند عراق نتیجه بگیره! چون علاوه بر اینکه تازه از دست صدام راحت شده بود و گفته می شد داره به سمت دموکراسی و قانون سالاری پیش میره، خوب هم بازی می کرد.

خود من دیروز که چند دقیقه از بازی آفریقای جنوبی توی جام جهانی رو دیدم، از این که می دیدم یه کشور آفریقایی تونسته میزبان جام جهانی بشه، اون هم کشوری که تا چند دهه پیش شدیداً درگیر تبعیض نژادی و دیکتاتوری بوده، خوشحال بودم و براشون آرزوی موفقیت کردم. امروز هم توی یه وبلاگی خوندم که دیگرانی هم هستند که مثل من فکر می کنند و حس من رو دارند!

امروز با بچه های آزمایشگاه که صحبت می کردیم، بحث این شد که کره ی جنوبی، یونان رو دو بر صفر شکست داده. گفتم خوشحالم که ایران مفتضحانه حذف شد و به جام جهانی نرسید تا بعضی ها موفقیت ها و زحمات یه گروه دیگه رو سرپوشی بر بی برنامگی خودشون قرار ندهند و همه چیز رو به نام خودشون ثبت نکنند! دیدم عجب عِرق ملی ای دارم من

کلاً این روزها از اینکه همه چیز به نام بعضی ها تموم میشه خیلی ناراحتم

1 دیدگاه در “عِرق ملی

  1. راستش من خیلی ها رو دیدم که شبیه پاراگراف سوم فکر میکنن…خب حق داریم، از بس حتی خدا هم برای خودشون میدونن، ناگزیر به همین شدیم هممون …من هم راستش همین طوری شدم

    حمید: چقدر بد که روز به روز دارن بیشتر میشن آدمهایی با این احساس!

پاسخ دادن به نصیبه لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.