همسایه ی طبقه ی پنجم یا همان مدیریت محترم ساختمان

یک عصر گرم تابستانی

من: ببخشید آقای …! این همسایه ها، همه مستاجرن؟

آقای …: نه! چطور مگه؟

+ آخه به تمیزی ساختمون و حیاط و جلوی در ورودی ساختمون اهمیت نمیدن! ساعت ۱۲ شب هم که میایم خونه، در ساختمون بازه. گفتم شاید مستاجرن که اصلا براشون مهم نیست.

– نه آقا! اتفاقا از ۸ واحد، فقط دو واحد مستاجرن که اونا هم بیچاره ها خیلی تر و تمیزن! همین جلوی در رو ببین (باغچه ی جلوی در ورودی ساختمون رو نشونم میده) همیشه آشغالاشونو ولو میکنن توی این باغچه ی جلوی خونه. من هی باید بیل وردارم، این آشغالا رو با بیل ببرم بریزم توی سطل سر کوچه. ما اسممون مسلمونه. وگرنه توی دینمون اینهمه گفتن پاکیزگی رو رعایت کنین، واقعا هیچی رو رعایت نمیکنیم (کلی موعظه ی دیگه هم در باب تمیزی در اسلام و اینها فرمودند)

کمتر از یک هفته بعد – حدود ساعت ۱۲ شب

من و آزاده در حال ورود به خونه، آقای مدیر ساختمون رو دیدیم که آشغالاش رو گذاشت توی باغچه ی دم در

همسایه ی طبقه ی بالا

ساعت ۶:۴۵ صبح

مرد در حال دویدن، خطاب به همسرش: «آخه مادر …، من تو رو …، … …، … »

زن در حال دویدن، فحش می دهد و به جلوی پنجره رفته و جیغ های بنفش ممتد می زند.

————————————

همسایه های آنتیکی داریم که کلا خیلی علاقمندند در ساعتی که همه خوابند یا مشغول استراحت، دهن همه  رو مسواک کنند

همسایه ی طبقه ی پایین

۱. محرم، ساعت ۷ صبح: «حوسین حوسین حوسین حوسین …»

۲. روزهای معمول سال، ساعت ۷ صبح: «پریوش، غلط کرد، شوهر کرد، همه رو در به در کرد …»