غم و غصه ی وضعیت مملکت و زندگی و گشنگی و درموندگی مردم کم بود، یک ماهه که غصه ی ناله ها و گشنه و تشنه موندن گربه ای که تو پارکینگمون وضع حمل کرده و بچه هاش که ۴ تا بودند و حالا یکی شون باقی مونده و احتمالا همسایه ها بچه هاش رو برده اند، هم به غم هامون اضافه شده!
هر روز که از راه می رسیم، براشون شیر یا تکه های مرغ و گوشتی می اندازیم.
وقتی از شدت تشنگی، شیر رو در چند دقیقه تموم می کنند یا تلاش می کنند که آبی که از شلنگ، روی زمین ریخته رو بخورند، دردمون می گیره
شمشادهای کنار مسیر بین دانشگاه و شرکت، به شکل فجیع و زمختی بلند و کج و معوج هستند. هر روزی که میخوام این مسیر رو طی کنم، بوی گندی از پای این شمشادها به مشام میرسه! بعد یهو یادم میاد که باز هم یادم رفته از این پیاده رو استفاده نکنم. وقتی پایین شمشادهای رو نگاه میکنی، میبینی که یه نفر اونجا قضای حاجت کرده! یعنی بطور متوسط، هر دو روز یکبار این صحنه تکرار میشه!
یکی نیست به کسی که این کار رو اونجا میکنه بگه: آخه حیوان! گربه هم میخواد قضای حاجت بودار بکنه، یه چاله میکنه توی خاک، بعد کارش رو میکنه! تو از گربه هم کمتری! مثل سگ و گاو و گوسفند هستی که همینطور هر جا گیرش میاد، کارش رو میکنه! باز حداقل اونا حیوانن! تو واقعا انسانی؟