توی جام ملت های آسیای قبلی، خیلی ها رو می دیدم که دوست داشتند عراق نتیجه بگیره! چون علاوه بر اینکه تازه از دست صدام راحت شده بود و گفته می شد داره به سمت دموکراسی و قانون سالاری پیش میره، خوب هم بازی می کرد.
خود من دیروز که چند دقیقه از بازی آفریقای جنوبی توی جام جهانی رو دیدم، از این که می دیدم یه کشور آفریقایی تونسته میزبان جام جهانی بشه، اون هم کشوری که تا چند دهه پیش شدیداً درگیر تبعیض نژادی و دیکتاتوری بوده، خوشحال بودم و براشون آرزوی موفقیت کردم. امروز هم توی یه وبلاگی خوندم که دیگرانی هم هستند که مثل من فکر می کنند و حس من رو دارند!
امروز با بچه های آزمایشگاه که صحبت می کردیم، بحث این شد که کره ی جنوبی، یونان رو دو بر صفر شکست داده. گفتم خوشحالم که ایران مفتضحانه حذف شد و به جام جهانی نرسید تا بعضی ها موفقیت ها و زحمات یه گروه دیگه رو سرپوشی بر بی برنامگی خودشون قرار ندهند و همه چیز رو به نام خودشون ثبت نکنند! دیدم عجب عِرق ملی ای دارم من
کلاً این روزها از اینکه همه چیز به نام بعضی ها تموم میشه خیلی ناراحتم