یکی از پرونده های شماره ی ویژه ی نوروز ماهنامه ی «نسیم بیداری»، پرونده ی ویژه ی ملی شدن صنعت نفت بود. به نظرم مطالب خوبی داشت. مصاحبه ها و تحلیل های متفاوتی در مورد مصدق و تلاش هاش برای اصلاح حکومت پهلوی و  ملی کردن صنعت نفت توی این پرونده بود.

مصاحبه ای با پسر آیت الله کاشانی داشت که تمام اتفاقات مثبت سال های ملی شدن نفت تا غائله ی ۲۸ مرداد رو به پدرش نسبت داده بود و کم مونده بود فحش های ناموسی نثار دکتر مصدق کنه. مصاحبه ای هم با مهندس علی اکبر معین فر، وزیر نفت دولت موقت مهندس بازرگان داشت که در موضع کاملا مقابل پسر آیت الله کاشانی قرار داشت و تمام مشکلات و اتفاقات منفی اون دوره رو به آیت الله کاشانی نسبت داده بود. مصاحبه ای هم با محمد مهدی عبد خدایی، عضو گروه فداییان اسلام و ضارب دکتر حسین فاطمی داشت که موضع گیری ملایم تری علیه مصدق داشت.

جمع بندی ای که از مصاحبه ها و مطالب میشد داشت این بود که افرادی که وجهه ی مذهبی شون غالب بود، مصدق رو تخریب کرده بودند و افرادی که وجهه ی ملی بیشتری دارند یا حداقل وجهه ی مذهبی کمتری دارند، آیت الله کاشانی رو در ناکامی های اون دوره بیشتر مقصر دونسته بودند. یک استثناء وجود داشت که خیلی به چشم میومد و برام خیلی جالب بود. اون هم یک اقتصاددان مذهبی بود که از عملکرد اقتصادی دکتر مصدق، منصفانه تمجید کرده بود و اختلاف دیدگاه های مذهبی و کمتر مذهبی رو در مطلبش دخالت نداده بود. اون فرد «دکتر فرشاد مومنی»، عضو هیئت علمی دانشکده ی اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی بود که نکته ی مهمش اینه که مشاور اقتصادی میر حسینه.

بعد از خوندن مطلب دکتر مومنی، باز هم حسرت خوردم از اینکه اجازه داده نشد چنین افراد میانه رو و معقول و با انصافی، دولت رو در اختیار بگیرند و به حل مشکلاتی بپردازند که هر روز بیشتر و بیشتر میشه و گروه حاکم، به جای حل اونها به انکارشون مشغولند. واقعا حیف!