رئیس جمهور در گفتگوی ویژه ی خبری شبکه ی دوم

نمی دونم پای صحبت های رئیس جمهور نشستید یا نه! اگه نشستید که اگر کمی حرفهای ایشون رو با اتفاقات موجود در جامعه مقایسه می کردید، طبق معمول فقط حرص می خوردید و اگر صحبت هایش را ندیدید یا نشنیدید، هیچ چیزی رو از دست ندادید جز بعضی مواقع خنده های تلخ و بعضی مواقع سوزش جگر و مابقی قضایا!

دو تا مجری بودند، یکی مرتضی حیدری که خیلی معروفه و اون یکی رو نمی شناختم، اما هر کی بود اعصاب نداشت!

گزیده هایی از حرفهای رئیس جمهور رو یادداشت کردم. بعضی هاشون رو می نویسم که اگه برنامه رو ندیدید، بخونید و لذت ببرید!

اولین سوال از احمدی نژاد در مورد تصمیمات احساسی در دولتش بود. رئیس جمهور در جواب این سوال، حدود ۵ دقیقه در وصف احساس صحبت کرد و در نهایت گفت که احساس اگه منطقی باشه خیلی هم خوبه و ما همه چیز رو داریم عالمانه پیش می بریم. روی این کلمه ی عالمانه خیلی تأکید داشت. چون بارها و بارها در قسمتهای مختلف صحبتهاش اون رو تکرار کرد.
رئیس جمهور در اوائل صحبتش گفت که بر خلاف ادعاهای برخی، روابط ما با کشورهای مختلف در حال گسترش هست. کشورهای مختلف رو هم مثال زد. کشورهای آمریکای جنوبی، آفریقا، آسیا! بنده خدا هنوز متوجه نشده که رابطه با اروپا و کشورهای دیگه ای مثل کانادا و آمریکا و این حرفها، میتونه به گسترش سرمایه گذاری در ایران بیانجامه، نه اینکه رئیس جمهور گامبیا از گسترش و بهبود روابط با ایران ابراز خشنودی بکنه یا ما بریم در ونزوئلا و اکوادور و بولیوی سرمایه گذاری بکنیم!

از گسترش رابطه با همسایگان هم گفت. نمی دونم کدوم همسایه رو گفته! شاید منظورش از همسایه، سوریه یا ونزوئلا و کوبا و بولیوی بود، نه عراق که این روزها روابطش با ایران داره روز به روز تیره تر میشه، یا امارات و کویت و عربستان و چند تا کشور اهل تسنن دیگه که با موضع گیری های تند نزدیکان دولت روابط داره روز به روز با اونها هم تیره تر و تیره تر میشه.

رئیس جمهور در بخشهایی از صحبتش، از تأثیر پذیری و الگوگیری سایر کشورهای دنیا از ایران گفت. یاد جملات زیبایی که این مدت همینطور داره تکرار میکنه افتادم. جهان در حال احمدی نژادی شدن است! (که به قول خودش به شوخی گفت، امّا …) یا روزانه صدها هزار نامه از سراسر دنیا به دست من میرسه که از ما خواسته اند برای نجاتشون از دست طاغوتیان بهشون کمک کنیم

بحث دیپلماسی فعال شد. احمدی نژاد مورد اول بحث دیپلماسی فعال رو مورد فلسطین عنوان کرد و بحث باز هم به همون حرفهای تکراری و خنده دار هولوکاست رسید. همیشه گفته ام که من با صهیونیسم مشکل دارم، اما هیچ دلیلی نمی بینم که مملکت خودمون رو به امان خدا رها کنیم یا حتی مردم خودمون رو تحت فشار بگذاریم برای اینکه بخواهیم از فلسطینیانی حمایت کنیم که همین چند هفته پیش در سوگ صدام عزاداری به پا کردند!

وقتی بحث رابطه با آمریکا پیش اومد و احمدی نژاد گفت که آمریکا یک طرفه رابطه رو قطع کرده و اونها هستند که با ما مشکل دارند، مجری بحث ارتباط آمریکا و چین رو پیش کشید و گفت که آمریکاییها هنوز هم با چین کمونیست مشکل دارند، اما چینی ها روابطشون الآن با آمریکا برقراره و خیلی هم خوبه. در اینجا بود که رئیس جمهور ایران اطلاعات فراوان بین المللی خود رو به رخ همه ی بینندگان و شنوندگان کشید. احمدی نژاد گفت که چین هنوز هم مشکل داره و نتونسته حرف خودش رو بزنه! محض اطلاع عرض کنم که چین یکی از ۵ عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد هست که حق وتو داره و هر موقع بخواد حرفش رو میزنه. اصلاً همین که بسیاری از بازارهای آمریکایی توسط اجناس چینی قبضه داره میشه خودش بزرگترین حرف مردم زحمتکش چینه.

بحث نفت سر سفره های مردم پیش اومد و رئیس جمهور مثل چند وقت پیش، این مسئله رو کاملاً تکذیب کرد و گفت که من این حرف رو نزدم و بعضی ها این تبلیغات رو به راه انداختند.

از همینجا بود که بحث رفت به سمت مردم و مردمی بودن و این حرفها! رئیس جمهور کلی از این گفت که ساخت چندین نیروگاه رو با بخش خصوصی دارند انجام میدهند و مرتباً تأکید و تکرار می کرد که فقط این دولت بوده که اینکار رو کرده. همینجا بود که مجری از موافقت یا عدم موافقت رئیس جمهور با بخش خصوصی پرسید. رئیس جمهور گفت که من با خصوصی سازی مخالفم، من موافق مردمی سازی هستم. اینکه ما بیاییم و یک سری کارها رو به دست دوستان و نزدیکان و کسانی که رابطه دارند بسپاریم به عنوان بخش خصوصی، من کاملاً باهاش مخالفم. مجری پرسید که مردم که همه نمی تونند بیاند و شرکت بزنند وارد کار خصوصی بشند. باید گروهی باشند که شرکت خصوصی داشته باشند، کار رو بگیرند و مردم هم در اون شرکتها کار کنند. درست بعد از اینکه مجری گفت مردم همه نمی تونند بیاند و شرکت خصوصی بزنند، احمدی نژاد چندین بار پشت سر هم گفت می تونند می تونند می تونند. این است درک رئیس جمهور یک مملکت از خصوصی سازی!

احمدی نژاد از ظرفیت سازی برای بورس گفت. نگاهی به وضعیت بورس در این روزها، خیلی خوب معنای ظرفیت سازی بورس رو مشخص میکنه. شرکتهای اقماری زیر نظر دولت، وارد معرکه ی بورس شده اند و سهام رو هر روز این دست و آن دست می کنند. اولی از دومی می خرد، دومی از سومی، سومی از اولی. دیگه مثل پارسال خبری از مردم نیست. فقط حفظ کاذب شاخص بورس!

رئیس جمهور از رشد سرمایه گذاری داخلی و خارجی در کشور سخن گفت. از رشد سرمایه گذاری کشورمان در سایر کشورها هم گفت. سایر کشورها باز هم مثل همیشه کشورهای آمریکای جنوبی بودند. خدا این هوگو چاوز و فیدل عزیز را از ما نگیرد!

احمدی نژاد از افزایش سرمایه گذاری توسط بانکها صحبت کرد. گفت که با افزایش سرمایه ی بانکها، به مردم وام بیشتری داده خواهد شد! اما نگفت که همون وام با سود حدود ۱۷% باید به بانک پس داده بشه و فقط و فقط سرمایه ی بانک رو بیشتر و بیشتر میکنه و خیمه ی بانکهای دولتی رو بر اقتصاد سنگین تر!

رئیس جمهور از جوسازی علیه دولت گفت و اینکه دولت وقت نداره به اینهمه جوسازی پاسخ بده. خوب راست گفت دیگه! اگه دولت بخواد به انتقاداتی که ازش میشه و بعنوان جوسازی تلقی میکنه پاسخ بده، دیگه کی بره سفر استانی؟ کی به فاصله ی ۵ ماه دو بار بره آمریکای جنوبی؟

رئیس جمهور از توطئه و حمایت غرب از چندصدایی شدن در جامعه گفت و تأکید داشت که ما باید وحدت و انسجام داشته باشیم و یکصدا باشیم. باز هم راست گفت! هر کسی که منتقد دولت باشه، باعث پیشبرد جامعه به سمت چندصدایی شدن میشه و خائن و امپریالیست و غرب زده و مزدوره!

احمدی نژاد در جای دیگه ای گفت که کارشناسان کلی بررسی و تحلیل میکنند و احمدی نژاد تمام اونها رو در یک جمله بیان میکنه. البته بهتر بود میگفت که کارشناسان کلی بررسی و تحلیل میکنند و احمدی نژاد تمام اونها رو در یک جمله به باد میده.

رئیس جمهور باز از سرمایه گذاری صحبت کرد و کلی ارقام بامزه گفت. گفت ارزش این سرمایه ها صدها هزار و صدها میلیارد دلاره! مقایسه کنید نزدیکی ارقام رو. بنده خدا صدها هزار رو خیلی میدونه، بعد از اینکه این رقم رو گفت یهو یادش افتاد که رئیس جمهور یه مملکته و سریع صدها میلیارد دلار رو هم پیش کشید.

در زمینه ی مسئله ی هسته ای، باز هم همان حرفهای همیشگی تکرار شد. حرفهایی با مضمون ایران باید هسته ای باشد، مردم می خواهند هسته ای باشیم. اینکه با تمام فشارها خیلی از رئیس جمهورها آمدند و گفتند که ما با شما ارتباطمان را حفظ خواهیم کرد. احتمالاً منظورش هوگو چاوز و اوو مورالس و بر و بچه های سوسیالیست آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین بود.

از تحریم و فشار بر ایران صحبت شد. بحث مسدود شدن حسابهای بانکی که به میون اومد، احمدی نژاد گفت که مگه فقط بانکها توی اروپا و آمریکا هستند؟ خوب میریم پولمون رو توی بانکهای کشورهای دیگه میگذاریم. احتمالاً منظورش همون کاری بود که این چند وقته داره انجام میشه. خارج کردن پول از بانکهای بزرگ و پر رونق و ثروتمند اروپایی که سود بسیار مناسبی به سپرده هاشون میدهند و واریز اونها به حسابهایی در بانکهای مالزی و یک سری کشور جنوب شرقی آسیا که همه چیزشون رو از همون بانکهای اروپایی و آمریکایی دارند.

رئیس جمهور از قراردادهای کلان مدت ریاستش بر دولت گفت. قراردادهای کلانی که در آمریکای جنوبی بسته اند! از راه اندازی یک صندوق در آمریکای جنوبی و حمایت چند کشور قوی از این صندوق گفت. اما نگفت که این صندوق به چه منظوری راه اندازی شده و البته منظورش از چند کشور قوی ونزوئلا و بولیوی و اکوادور و کوبا و نیکاراگوئه هست!

در مورد گرانی از احمدی نژاد سوال شد، عامل بر سر زبان افتادن گرانی ها رو سه چیز اعلام کرد: روند طبیعی اقتصاد، دامن زدن به این مسئله توسط برخی افراد، حرفهایی که از بیخ کذب اند! اما باز هم در نهایت جوابی نداد که به نظر ایشون، گرانی وجود داره یا نه! باز هم از توهم توطئه صحبت کرد!

از قیمت مسکن صحبت شد. از رشد قیمت مسکن گفت. ارقامی رو ارائه کرد از سال ۱۳۵۳ تا ۹ ماهه ی اول ۱۳۸۵٫ ارقام در طول سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ بین ۱۸ تا ۱۹ درصد رشد سالانه نسبت به سال قبل بود. فکر کنم برای سال ۱۳۸۴، رشدی در حدود ۱۴ درصد رو ذکر کرد. در مورد ۹ ماهه ی اول امسال، از رقمی حدود ۱۵ درصد صحبت کرد. من نمی دونم رئیس جمهور این ارقام رو برای دلخوشی چه کسی گفت؟ خانه ی متری ۷۰۰ هزار تومان، شده متری ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان! این یعنی ۱۵ درصد؟ حداقل فرافکنی میکرد و مثل وزیر مسکن همه چیز رو می انداخت گردن قیمت آهن و مصالح ساختمانی یا حتی توطئه ی بیگانگان، بیشتر دلمون خوش میشد!

از طرح جامع مسکن هم گفت. از یک انقلاب بزرگ در مسائل مربوط به مسکن: از حذف قیمت زمین از قیمت تمام شده ی مسکن! یعنی توی تهران اگه مصالح یک خونه توی الهیه و یک خونه بغل ریل راه آهن یکی باشه، قیمتهاشون یکیه! واقعاً هم انقلابه …

از رئیس جمهور سوال شد که شما حقیقتاً نگران آینده ی کشور نیستید؟ البته پاسخ سوال خیلی واضح بود. رئیس جمهور هم صریحاً جواب داد: نه! من به آینده اطمینان دارم! احتمالاً منظورش از اطمینان هم این بود که مطمئنم کارهایی که من و همراهانم داریم میکنیم دیگه آینده ای واسه ی ایران نمیذاره که بخواهیم نگرانش باشیم.

از سفرهای استانی هیئت دولت گفت و اینکه کی گفته که این سفرها بار مالی بر دوش مردم میگذاره؟ بالاخره رئیس جمهور باید به شهرستانها بره یا نه؟ وزیر باید بره یا نه؟ از خودش بعنوان رئیس جمهوری یاد کرد که ۳۴۵ شهرستان رو رفته و از نزدیک دیده و همه چیزش رو بررسی کرده! گفت که این سفرها برای دولت لازمه! خوب راست میگه، دولتی ها باید توی دفتر خاطراتشون بنویسند که فلان آباد فلان شهرستان رو هم دیدم! گفت که این سفرها واقعاً برای دولت سنگینه و کار سختیه! گفت که چه جوری باید بفهمه که اونهمه استعداد توی شهرستانها هست؟ البته حق هم داره!آخه اینهمه دفتر و دستک و شورای شهر و روستا و شهرداری و فرمانداری و استانداری که همه جا به پا شده، فقط برای اینه که باجناق و برادر باجناق و خواهر زاده ی باجناق و بقیه ی بر و بچه های فامیل برند و مسئولیت این دفاتر رو به عهده بگیرند و یه پولی بگیرند و به زندگیشون برسند. هر موقع مشکلی بود، رئیس جمهور خودش شخصاً میاد به روستاها سر میزنه و میشینه تک تک با مردم صحبت میکنه و به مشکلاتشون گوش میکنه! اصلاً کی گفته رئیس جمهور و هیئت دولت مسئول رسیدگی به سیاست های کلان مملکت اند؟

گفت که خواسته های شهرستان ها اولویت بندی میشه. یه سریشون زودتر داده میشه، یه سری بعد از اون. البته نگفت که خیلی هاش هم اصلاً نه رسیدگی میشه و نه برآورده میشه!

از این گفت که دولت با آمار و ارقام و کار کارشناسان تصمیم میگیره. در اینجا من یک مثال از تصمیم دولت بر اساس کار کارشناسان و آمار و ارقام میزنم. مثلاً همین جلو نکشیدن ساعتها در اول سال ۱۳۸۵٫ البته کارشناس این مسئله احتمالاً پسر کوچیک آقای دکتر بوده!

رئیس جمهور از بوروکراسی که از غرب اقتباس شده انتقاد کرد. از فساد اداری هم گفت و گفت که در یکی از کشورهای آسیایی، به خاطر فساد اداری ۳۰۰ هزار نفر جریمه شدند. کاش یکی هم بود و بر اساس این حرف، میومد و با فساد اداری ایران برخورد میکرد. اما کی گفته توی ایران فساد اداری هست؟ هان؟

از رئیس جمهور سوال شد که شما هنوز هم دنبال عدالت هستید یا بخاطر رئیس جمهور شدن کمی مجبورید محافظه کار بشید؟ رئیس جمهور جواب داد که روز به روز نسبت به عدالت پای بند تر میشیم. نظارتها رو تشدید میکنیم. گفت که سخت ترین کار ما مبارزه برای عدالته! خوب راست گفت بنده خدا! سخت ترین کاره برای این دولت! چون اصلاً نمیتونه و نمی خواد که عدالتی وجود داشته باشه!

درباره ی استفاده از نام رئیس جمهور در انتخابات شورای شهر از ایشون سوال شد. صراحتاً گفت که دولتش مورد حمایت احزاب نبوده و نیست. خوب راست گفت! عقلا و سردمداران کدوم حزب در حال حاضر میاند و از این دولت حمایت میکنند؟ مگه می خواند گور خودشون و حزبشون رو بکَنند؟

گفت که انتخابات اخیر، آزادترین انتخابات تاریخ این کشور بود و من اولین رئیس جمهوری بودم که هیچ توصیه ای به مردم نکردم! مثل اینکه رؤسای جمهور ایران رو از اول انقلاب تا بحال رو نمیشناسه. با دو تای قبل از خودت مشکل داری، نکنه با قبلیهاشون هم مشکلی داری؟ گفت که از خواهرش کوچکترین پشتیبانی نکرده! در جواب سوالی مبنی بر اینکه نمی خواهید حزب تشکیل بدید، گفت که دنبال حزب نیستیم، می خواهیم کار کنیم!

بحث نخبگان و مشورت با اونها در تصمیم گیریهای مملکت شد. گفت که من خودم دانشگاهی بوده ام، ریاضی هم خونده ام، خوب احمدی نژاد هم جزو نخبگانه!!! این دولت تحصیلکرده ترین دولت ایرانه! بدنه ی کارشناسی داره. اگه این بدنه و کارشناس ها نباشند که مثل قطار دودی حرکت میکنیم. البته نگفت که قطار سریع السیر دولت، لاستیکش پنچره!!!

رئیس جمهور در اواخر صحبتهاش گفت که حقّ ماست که نقد بشیم. خوب من هم وقتی دیدم رئیس جمهور اینجوری گفت، اصلاً یاد درخواست سخنگوی دولت نیفتادم که از دادستان کل کشور خواسته بود با منتقدان دولت برخورد کنند. چون یاد اون قضیه نیفتادم، این چیزها رو دارم اینجا می نویسم هر روز!

رئیس جمهور گفت که کشور به سرعت در حال حرکت رو به جلوست. اما نگفت که جلوی ما در حال حاضر دره ایه که انتهاش معلوم نیست!

در آخر هم گفت که برنامه ی گفتگوی ویژه ی خبری رو میبینه و از این برنامه هم تقدیر و تشکر کرد. مجریان گرامی هم کلی خودشون رو برای رئیس جمهورشون لوس کردند و خوشمزه بازی درآوردند و قربان صدقه ی همدیگر رفتند و برنامه به خوبی و خوشی تمام شد!

این دولت هیچ کاری نمیکنه و اینهمه تبلیغ و سر و صدا داره! فقط داشتم غصه میخوردم که کاش صدا و سیما، زمان خاتمی هم از این کارها میکرد و خاتمی یا وزیرانش رو هر چند وقت یکبار به تلویزیون دعوت میکرد تا از کارهایی که کرده بودند و داشتند میکردند بگند!

ببخشید اگه تا اینجا خوندید و خسته تون کردم …

7 دیدگاه در “رئیس جمهور در گفتگوی ویژه ی خبری شبکه ی دوم

  1. حمید قرار بود که منم تو جوابت یه چیزایی رو اضافه کنم ولی مثله اینکه کامل نوشتی ‏فقط یه چیزی یادت رفته ، اونم اینکه هر جا صحبت از انتقاد از دولت می شد دشمن ملت ‏رو که نمی خوان ایران پیشرفت کنه هم بهش می چسبوند .در مورد قیمت خونه هم ‏بهتر بود میگفتی قیمت یه خونه تو مثلاً پاسداران با یه خونه تو یه دهی تو چهارمحال و ‏بختیاری یکی میشه ، فکر کن !!!(البته با فرض محال یکی شدن قیمت مصالح در همه ‏جا)‏
    در مورد تبلیغات هم یادت رفت که بگی گفتش من اصلاً تبلیغات نکردم. ‏
    در مورد مورد حمایت قرار گرفتنش هم نظر کارشناسی خودم رو که بیان کردم مورد ‏حمایت چه کسی (به بیان بهتر چه چیزی) هست رو یادت رفته که بگی. ‏

  2. تازه خندش اونجا بود که گفت منم نخبم ((:
    دالاپی باید بزنبم تو سرمون اگه این نخبگان ما باشن!!!
    و باید …… تو نخبگی !!! دو نقطه دی

  3. آقا! اعصاب راحتی داری. فکر می کنم شعارهای پوپولیستی ایشان همان یک بار گوش کردنش کافی است.
    ولی خارج از شوخی خیلی زحمت کشیدی. و مدون کردن این گفته ها بسیار قابل استفاده است.
    پیروز باشی

  4. bahaltarinesh jaye bod ke heydary ba asbaniat va ye joriaye matalak porsid : ” yani shoma vaghean baraye ayandeye keshvar negaran nistid , onam khiely behesh barkhord va say kard ba ye arameshy bege NA ” :)):D

  5. در مورد حمله احتمالی آمریکا به ایران چیزی نگفت و آیا اینکه برای رسیدن به خواسته هاش حاضره ملت بد بخت ایران رو بد بخت تر کنه و یه سری مردم بیگناه ایران کشته بشن یا نه؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.