جمعه ی آخر سال، بهشت زهرا، گلزار شهدا:
چند وقتی بود نرفته بودم بهشت زهرا! خاطرم هم نیست که جمعه ی آخر سال رفته باشم سر مزار گذشتگان.
سر خاک اکثر اموات دور و نزدیک رفتیم، اما گلزار شهدا یه جور دیگه بود، غربت عجیبی داشت. این غربت با دیدن اشکهای مادرم بابت اینهمه جوونی که فدا شدند تا از نامشون به راحتی سو استفاده بشه سنگین تر شد:
وقتی که دیدم مادربزرگم، با این سن و سالش و با این پا درد و کمر دردش، با چه چالاکی، چادرش رو محکم بست به کمرش و مشغول غبار روبی و تکاندن خانه ی ابدی پسرش شد، نمی دونم داشتم به چی فکر می کردم:
وقتی برای خلوت با خودم یه کمی از جمع دور شدم، با دیدن گمنام ها، بغضم ترکید. داشتم فکر می کردم خونه تکونی اینها رو کی انجام میده؟
همیشه دیدن کلمه ی شهید گمنام، تنم رو می لرزونه! یاد گریه های مادران چشم به راه دنبال تابوتهایی می افتم که هر سال می آوردند و نهایت سو استفاده رو ازشون می کردند. شاکی ام خدا! می شنوی؟
سلام وبلاگ قشنگی دارید .من همیشه یک سوال دارم که فکر می کنم شما وقت دارید جواب بدید.تو وبلاگ امثال شما بسیار دیده ام که از شهیدان مثلا همت و باکری و چمران وکاوه و …..بسیار خوب می نویسند ولی ایا شما واقعا عقاید و افکار ان ها را هم قبول دارید؟کسی که از همت خوب می گوید اگر حتی فقط یک بار از اتوبان همت رد شده باشد اون حرفش درباره اطاعت محض از ولایت فقیه را خونده.پس چه جوری این رو قبول می کنه.چه جوری شخصیت اقای خمینی که وجه مشترک اکثر شهدای جنگ هم هست وعشق مشترک همه اون ها محسوب می شه را تحلیل می کنید؟؟حرف های او درباره مصدق بازرگان….را که حتما شنیده اید.راجب غربی خواندن جمهوری دموکراتیک وبحث ولی فقیه و………اگر این تز حکومت داری را قبول دارید که دیگر حرفی باقی نمی ماند ولی اگر قبول ندارید چه جوری باز هم با عشق از شهدا می گویید؟راستش من فکر می کنم آنچه که شما می گید سو.استفاده از شهید یه جورایی جزو اعتقادات خود اون شهید بوده.ممنون.ببخشید طولانی شد.
حمید: اگر شما از یک کسی تعریف کنید و از او خوشتان بیاید، یعنی از همه ی عقاید و افکار او خوشتان می آید؟ مسلماً نه! من هم با همه ی افکار و عقاید این عزیزان موافق نیستم یا با همه شان مخالف نیستم، مهم ترین دلیل من برای تعریف و خوب گفتن از اونها، اعتقادات پاک و واقعی بوده که داشته اند [که میشه از هم دوره ای ها راستین و راستگوی اونها پرسید] و التزام به اعتقاداتشون رو همیشه نشون می دادند! اعتقاداتشون از سر خلوص بود و نه از روی تظاهر، نه مثل خیلی هایی که الآن سردمدار اعتقادات شده اند! مثالی بزنم: عموی خود من همانطور که از یکی از نوشته هایم مشخص بود، جزو شهدای جنگ ۸ ساله بوده، دلیل اینکه به او و امثال او عشق می ورزم، آن پاکی و یکرنگی و مردانگی [در اوج جوانی] است که همیشه از زبان اطرافیانم می شنوم، از زبان مادرم می شنوم! در ضمن هر کسی ممکن است در دوره ای که جامعه رادیکالیزه شده حرفهایی بزند، کارهایی هم بکند، درست است که باید جواب پس بدهد، اما دلیل نمی شود که همیشه او را بد بپنداریم!
سلام
دوست عزیز
مطلبت عجیب به دل نشست.خسته از اینیم که میبینیم که از عزیزانمان فقط سو استفاده میکنند.
میبینیم که عراقی ها ،قاتلان بهترین های ایران در حال حاضر شده اند عزیزان دولتمان.میلیارد میلیارد کمک بلاعوض به آنها میدهیم تا آنها با لبخندی بگویند ایرانیها عجب نفهم هایی هستند که علیرغم آنکه آنهمه که از آنان قتل عام کردیم تازه پاداش هم به ما میدهند.
راستی به نظرت خون آنان کی دامنگیر خاینان خواهد شد؟
حمید: من کاری به دامن گیر شدن خائنانی که همه می گوییم ندارم! من نگرانم از اینکه نکند روزی برسد که خودم جزو این دسته خائنان باشم …
شهید..! چیزی مثل اسباب بازی..
زیاد مطمئن نیستم! ولی انگار کشورهایی که شهید گمنام دارن یه یاد بود براشون درست میکنن و هر مهمون بلند پایه خارجی که بیاد میبرنش اونجا تا به شهیدای گمنام ادای احترام کنن..
هر چند با اونا هم داره بازی میشه.. 🙁
حمید: قدرت اونقدر کثیفه که همه جای دنیا، مقدسات و ارزشهای گروه زیادی رو به بازی می گیره!
اجرشان محفوظ است.
اگر دوست داری بیا تو بازی آرزوها
http://efaazaat.blogfa.com/post-31.aspx
نظر! بیشتر از این چیزی نگم بهتره!! شاید روزی …
حمید: چون می دونم آرزوی بی ربطی نمی کنی، امیدوارم اون روز زودتر برسه!
مثل بغض من …. !!!
حمید: مثل بغض خیلی های دیگه!
شهیدای جنگ ایران یه فرق بزرگ با بقیه شهیدا دارن که باعث می شه آدم هیچ وقت نتونه فراموششون کنه، اونا هر روز و هر ساعت دارن شهید می شن تو این نظام
حمید: و همین بود که اشک رو از چشمان مادرم سرازیر کرد!