یادته ۴ سال پیش؟ یادته تو سایت دست تکون می دادی واسمون که بفهمیم حمیدرضا حسینی کیه؟ گفتیم عجب بچه پرروی اسکولیه! … یادته میل می زدی که مشخصات کاملتو بگو… یادش بخیر… قبلش فکر می کردیم سال بالاییه این حمیدرضا حسینی….
یادته بعد اردوی شمال سال اول؟ عکسایی که قرار بودبراتون چاپ کنم؟:دی عجب رویی داره این پسره؟! یادته حمایتای گروپ؟ یادته چت های دم اذان تابستون ۸۳؟ یادته دیلی نماز بودم؟:دی
یادته اواخر اون سال شدی خواهرزاده من؟ یادته؟ نمی گفتم اما هرچی بیشتر می گذشت… هرچی بیشتر می شناختمت حس می کردم پشت این چهره یه شخصیت دیگه است که روز به روز واسم جالب تر می شه!
یادته کم کم شدی دوستم؟ یکی از بهترین دوستام؟ یادته؟ یادته اون قصه ها؟ یادت نیست چون نمی دونستی که سعی کردم این دوستی رو کم کنم، چون بهم هشدار دادن این دوستی بینهایت نزدیک و عمیق رو به عادت تبدیل نکنم، که سختمون شه… اما نشد…
یادته اون smsها؟ یادته ۲ آذر ۸۴؟ یادته آسمونمون؟
باورم نمی شه هنوز… که دو سال از اون روزا گذشته… از اون روزای فکرو شک و تردید… از روزایی که حتی نمی دونستم چطور باید به این چیزا فکر کردو تو یادم دادی… از اون روزای دوری… دوسال و بیشتر از دو ماه گذشته… دو سال خوب… که با کنار هم بودنمون همه شک ها و تردیدهامون از بین رفت و فهمیدیم که راه سخت اما درستی رو انتخاب کردیم… از روزایی که مشکلات پیش اومده رو با کمک هم کنار گذاشتیم… روز به روز نزدیک تر… بهتر… دوست تر…
باورت می شه؟ باورت می شه هفته پیش کنار هم نشستیم… سندی رو که فقط دوستی و همدلی و یکی بودن ما رو رسمی می کرد امضا کردیم… هنوزم باورم نمی شه… وقتی بعد از اون امضاها کنارت نشستم انگار هیچ چیز تغییری نکرده بود… فقط یه آرامش دیگه به کنار هم بودنمون اضافه شد…
دیگه همیشه باهمیم… دیگه امروز کنار همیم… پابه پای هم… با هم و برای هم… برای همیشه… تا باشیم… کاش به اون قصه، به اون آسمون برسیم… کاش روز به روز بهتر و بهتر شیم… کاش این رسمی بودن، این کنار هم بودن همیشگی، این محبت و دوستی رو به عادت خالی تبدیل نکنه… کاش یادمون نره که اول از همه دوستیم… دوستی که هیچی و هیشکی نمی تونه جای اونو بگیره…. همون طور که قبل از آذر ۸۴ بودیم و بعد بهتر و بهتر شدیم… می دونم می تونیم… چون هر دومون از ته دل همینو می خوایم…
چقدر دوست داشتنی بود متنت بابابزرگ :دی ایشاالله خوشبخت شین… ایشاالله بهترین سالهای عمرتون رو پابه پای همدیگه تجربه کنین.
انشالا همیشه شاد و خوشحال با هم باشین، دلمون براتون تنک شده 🙁
سلام
مبارک باشه
:*
عکسشو نگا! چه خوشگله X:
دلمون تنگیده برات
ان شاالله عید بهت کلی خوش گذشته باشه(:
مبارک ها باشه بانو. قبول دارم که دیر سرزدم ببخشید. اما امیدوارم شاد باشید در کنار هم. خیلی از کنار هم نشستن ها و در کنار هم آروم بودنا شروع نزدیک به شروع شما رو داشته. اما جالبه که هر کدوم برای خودشون یک قصه ناب نابه! عشقتان پاینده
ســـــــلام آزاده خانوم .. من گهگاه از اینطرفا رد میشدم و میشه گفت از خواننده های نصفه نیمه ی وبلاگ آقاتون هستم ! خواستم سلامی عرض کنم و به نوبه ی خودم این با هم بودن رو بهتون تبریک بگم .. لحظه لحظه ی زندگیتون سبز و پر از عشق و شادی @};-
اولا چه رومانتیک! :دی
دوما اون تیکه با هم بودن رسمی خیلی قشنگ بود. به نظر من هم پایه ازدواج باید دوستی باشه، به نظرم ازدواج یه معنیش دوستیه اما دوستیه بسیار عمیق
سوما خیلی خوبه که آدم تو روزهای شک و تردید بتونه به خوبی راهش رو پیدا کنه. یا کسی باشه که کمکش کنه. شخصا چند وقتیه تو شک و تردیدم و هنوز نتونستم راه رو پیدا کنم. پر از تناقضات. حالت دوگانه ای دارم
چهارما امیدوارم با هم بودنتون هر لحظه اش نو و جدید باشه و پر از خوبی و شادی
پنجما یه بار همه اینا رو نوشتم و پرید! بگم خدا چی کارت کنه حمید که واسه کامنت گذاشتن حتما باید ایمیل وارد کرد!! تازه باید سه ساعت فکر کنی رایانامه یعنی چی!!! :دی
حمید: آزاده جوابی نداشت بده به این کامنت! من مورد آخر رو جواب میدم!
این کلمه ی رایانامه همون ای میل بید، که کلمه ی پیشنهادی فرهنگستان زبان فارسی بید!
ضمناً این رو گذاشتم برای اینکه همه نتونند کامنت بذارند!:دی
سلام. اول این که پیوندتان مبارک باد:دی
دوم این که من اینجا رو از طریق گوگل ریدر می بینم که نمی دونم چرا تازه نشون داد وگرنه برا تبریک زودتر خدمت می رسیدم :دی
سوم این که تا الان که این وبلاگ مجردی بود با خیال راحت می کامنتیدیم ولی امروز اولین پست خانم خونه رو دیدیم و موندیم چه جوری کامنت بذاریم :پی
شاید علت این که تا حالا هیشکدوم از اراذل نکامنتیده همین باشه!!!