حرفی برای گفتن ندارم. چیزی برای نوشتن هم. حس میکنم حرفها و فکرهام همه تکراری شده اند. روزانه نویسی رو راه انداختم که مثلاْ شاید بیشتر بتونم بنویسم. تا ذهنم دوباره راه بیفته. خیلی موقعها دلم میخواد یه چیزی بنویسم، اما میبینم که خیلی ممکنه طولانی بشه و همین، حس نوشتن رو از بین میبره. وقتی به وبلاگهای بچه های دیگه نگاه میکنم،برام جالبه که چقدر حرف برای گفتن دارند. پس چرا من اینقدر تکراری شده ام؟
سلام
به نظر من راه حلش مطالعه است، فیلم دیدن و خلاصه زندگی کردن!
حمید: سلام! مطالعه که فقط شده درسی، کاریش هم نمیشه کرد. فیلم دیدن هم که به دلیل مطالعات شدید درسی خیلی خیلی کم شده، اما مهم ترین تفریحمون همینه! زندگی هم که داریم میکنیم دیگه برادر
تکراری شدی فدای سرت، تازه شدی عین مجید.
حمید: از چه لحاظ شدم عین مجید؟
۱٫ نباید زیاد سخت بگیری.
۲٫ بیشتر چیزایی که دیگرون می نویسن همون روزمرگی هاشونه. وگرنه در مسائل اساسی خیلی سخته که چیزی نو داشته باشی. پس باز هم سخت نگیر.
حمید: ۱٫ سخت نمیگیرم، اما کم میارم
۲٫ خب روزمرگی های دیگران خیلی وسیع و گسترده است! اما من روزمرگی هام هم شدیداً تکراری شده و روزمرگی هام هم روزمره شده!
من خیلی وقته فکرام و حرفام به تکرار خورده! تقریبا چیزی برای گفتن ندارم! هیییییییییییییییییییییییییی در ضمن دپ هم خودتی!
حمید: احتمالاً اثرات درس و فشاره که جفتمون اینجوری شدیم!
چند تا پسته همه اش داری در مورد فکر و ذهن و این جور مقولات حرف می زنی. نکنه حمید مریض شدی؟ تو که این طوری نبودی؟ ما حمید خودمونو می خوایم:دی
بعدش هم این که کدوم یکی از بچه ها وبلاگ اش رو به روز کرده که می گی کلی حرف واسه گفتن دارن؟
سوم هم این که به به، به به می بینم که از مهندس داری حمایت می کنی 😉
رابعا، من کی اول و دوم گفتم که سوم و رابعا بگم؟ :دی
حمید: اول اینکه خب من هم یه موقعها توهم میزنم که ذهن و اینجور چیزا دارم دیگه! بهم نمیاد؟:دی
دوم اینکه تو خودت ببین چقدر مطلب مینویسی! حتی هفته ای یه بار! من الآن ماههاست که چیزی نمیتونم بنویسم
سوم هم که فکر میکنم فعلاً از همه عاقلتره و بهتر از همه داره پیش میره
رابعاً دیگه انتظار دیگه ای ازت نیست:دی