گُه ترین مسئله ی زندگی من، درس خوندنه! دقیقاً به همین شدت و با همین لفظ: «گُه ترین»!
توی دوره ی لیسانس، درس میخوندم (به نوبه ی خودم البته) بیشتر نمره هام بالاتر از ۱۵ و ۱۶ نمیرفت! همیشه هم یه سری استاد و یه سری درسها بودند که در کل تِر میزدند به معدل و در نهایت معدلم میشد ۱۳ و خرده ای! درس هم نمیخوندم نمره هام همه توی حدود ۱۳ میشد و معدلم باز میشد ۱۳ و خرده ای!
حالا هم توی دوره ی فوق لیسانس، یه ترم تمام کم خوابی کشیدم تا تمرین هامو کامل و به موقع تحویل بدم، گزارش مقاله آماده کنم، به موقع برم سر کار و کسری کار نداشته باشم، در نهایت میبینم از ترم قبل که تلاش کمتری کردم نه تنها وضعیت نمره هایی که تا الآن اعلام شده و وضعیت پیشرفت پروژه هام بهتر نشده، که به نظر میرسه نتیجه ی این ترم خیلی خیلی بدتر از ترم پیش بشه! البته ترم پیش هم وضعیت خوبی نداشتم! وضعیت انتخابات و روحیه ی خراب بعد از اون و بهم خوردن برنامه ی امتحانات هم قوز بالای قوز شد البته!
کلاً آدمی نیستم که برای پایین شدن نمرات یا نمره گرفتن دلم بسوزه، طوری که توی دوره ی لیسانس حاضر نبودم برای ۰/۵ نمره، مثل خیلی های دیگه آویزون استاد بشم! اما دلم به حال کم خوابی ها و فشارهایی که طول ترم متحمل شدم میسوزه! دلم میسوزه برای لحظاتی که میتونستم استراحت کنم، فیلم ببینم، گردش برم، کتاب بخونم و بی دغدغه باشم، اما برای کار مزخرفی به نام تحصیل تلفشون کردم! حالم از هر چی درسه بهم میخوره!
به به. پس منو الکی چرا شیر کردین که برا کنکور بخونم؟ از حالا ترس ورم داشته:دی
حمید: واسه متاهلین یه کم سخته، اما بعدش آسون میشه همه چیز:دی نگران نباش
منم همین مشکلو دارم، فکر کنم نمره گرفتن یه جورایی نمایی باشه، یعنی از همین ۱۵ ۱۶ که می گی اگه بخوای بیشتر شه باید خیلی درس بخونی، در ضمن از اون نیم نمره ها هم که می گی مهم می شنِD:
منم دقیقا به حرفهای شما رسیدم. تازه وقتی کمتر درس می خوندم بهتر نتیجه میگرفتم!
برا همین سعی کردم هیچ وقت به خاطر درس از تفریحم و اون کارهایی که دوست داشتم انجام بدم ، نگذرم. احتمالا برا اینه که ما شخصیتمون خیلی علمی نیست!
ایشالا نمره های بعدی رضایت بخش تر باشه