تا چند سال پیش، هیچ تصور و پندار خاصی از شب یلدا نداشتم، چون معمولاً این شب مثل همه شبهای دیگه ی عمرم بود! شبی که همه دور هم جمع میشند و میگند و میشنوند و دور هم خوشی می کنند، برای من هیچ تازگی خاصی نداشت. حداقل چون پدرم مثل همیشه سرش آنقدر شلوغ بود که اصلاً یادش میرفت که طولانی ترین شب سال رسیده و بد نیست مثل خیلی از خانواده های دیگه ی ایرانی، یک شب رو بعد از مدتها کنار هم بنشینیم و گل بگیم و گل بشنویم و خوش باشیم … همچنان درگیر کار بود …
چند سالی گذشت …
از وقتی وارد دانشگاه شدم، توی تصورات و پندارهایم، حس بی احساسی نسبت به شب یلدا جایش رو به احساس تنفر داد!
شب یلدا من رو یاد بی انتهایی سیاهی و تاریکی جامعه مون میندازه!
دور هم جمع میشیم، خودمون رو به بی خیالی و نفهمی (معذرت میخوام بخاطر بکار بردن این لفظ!) میزنیم تا نفهمیم که این شب چقدر طولانی و تاریکه … که بخاطر این طولانی بودن، چقدر اتفاقات وحشتناک بیشتری توی این شب داره میفته … که …
« بی هیچ بهانه ای برای خنده، بی هیچ فکر فردا، بجای گریه می خندیم. خنده هایی برای سرپوش گذاشتن بر تمامی کوتاهی هایمان. کوتاهی هایی که هر کدام، روزها گریه برای دیگران به همراه دارند. کوتاهی هایی که بی شک، عاقبت گریبان ما را هم خواهند گرفت!
می خندیم و می گوییم: طولانی شدن این شب و مرگ این همه انسان بی گناه در گوشه گوشه ی شهر، ما را چه مربوط؟
غافل از روزی که نوبت ماست که ضجّه بزنیم که این شب به سحر برسد … که هر ثانیه اش آرزوی مرگ کنیم … که هوا آنقدر ناجوانمردانه سردتر شود که کنار کرسی هم احساس انجماد کنیم … که فریاد بزنیم آی مردم که خوش نشسته اید و توهّم گرما دارید، ما هم مثل شما بودیم، نوبت شما هم خواهد رسید …
و همه پنبه در گوش، به خنده های پوشالی شان ادامه می دهند …
و یلدایی که سال بعد هم تکرار خواهد شد … و مردمی که اکنون سرمست از گرمای خیالی هستند، سال بعد از سرما کبود خواهند شد … و ما که هیچ وقت عبرت نمی گیریم … »
فقط و فقط یه چیز شب یلدا رو دوست دارم: بوی هندوانه بعد از حدود سه ماه … حتی توی خیابونها هم بوی هندوانه میاد!
بیا ای دل کمی وارونه گردیم … برای هم بیا دیوونه گردیم
شب یلدا شده نزدیک ای دوست … برای هم بیا هندونه گردیم*
————————————————————-
* ممنون از آقا مازیار به خاطر این شعر شیرین به شرط چاقو
شب یلدا اگه مزخرفه یه این خاطره که من و تو وقت بیشتری برای سر خوردگی هامون داریم
hamid jaan,
harf-haayee ke migi dorost. Amma ye chizi ro yaadet nare ke shadi too farhange maa kheili kame. Shaadi o jashn lazeme-ye ye farhange ta mardom delzende o sare haal zendegi konand. Har ghadr ham faghr o moshkel o bi-kaari o … baashe, baaz hamoon adam-ha ye shab age betoonand shaad baashand, ye shabe, ye shab ke be chizi joz moshkeleshoon fekr konand. JOdaye az inke man motaghedam hamishe too jame’e ye edde hastand ke bayad be jaaye baghie fekr konand o sathe tafakoreshoon balatar az motevaset baashe, inha be chizi bish az khodeshoon bayad fekr konand, be kolle jame’e. Agar in aadam-ha aboos, afsorde o delzade bashand ke nemitoonand kaari ro ke bayad bekonand.
Har ki dar hade tavana-eesh jashn migire.
Hatman midooni ke Mardome hend ke too faghr gharghand, cheghadr shadand. Een shadi, na be manaaye alaki khoshi, mitoone baa’ese omide be jelo raftan beshe.
Be har haal omidvaaram ke shabe kheili khoobi daashte baashi, por az Hendevaane, shaadi o sar zendegi.
گریه تا سحرگه من عاشقانه کردم
شام ما چو از پی سحر ندارد
—————————————-
خوابند وکیلان و خرابند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران
ما را نگذارند به یک خانه ی ویران
یارب بستان داد فقیران ز امیران
چه کج رفتاری ای چرخ، چه بد کرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ، نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
از اشک همه روی زمین زیر و زبر کن
مُشتی گرت از خاک وطن هست، به سر کن
غیرت کن و اندیشه ی ایّام بتر کن
اندر جلو تیر عدو سینه سپر کن
چه کج رفتاری ای چرخ، چه بد کرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ، نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
از دست عدو ناله ی من از سر درد است
اندیشه هر آن کس کند از مرگ، نه مرد است
جانبازی عشاق نه چون بازی نرد است
مردی اگرت هست کنون، وقت نبرد است
چه کج رفتاری ای چرخ، چه بد کرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ، نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
من هم امسال زیاد از شب یلدا خوشم نمی یاد. نمی خوام بیاد. ازش بدم می یاد….